SEC buigt voor doeltreffend APWC: SEC-APWC 2-4 (1-1)
SEC buigt voor doeltreffend APWC: SEC-APWC 2-4 (1-1)
SEC en APWC zijn twee ploegen die balverliefd zijn en het liefst 90 minuten lang ‘lekker’ voetballen. Dat heeft de afgelopen twee jaar geresulteerd in aantrekkelijke wedstrijden met wisselende uitslagen: 2x winst APWC (3-2 en 1-0) en 1x winst voor SEC (0-3). Daarnaast hebben beide ploegen veel weg van een vriendenteam die wekelijks hun hobby beoefenen. Dat zorgt voor veel overwinningen maar vaak ook voor onbegrijpelijke nederlagen. De wedstrijd van gisteren noteer ik in dat laatste rijtje. Na een paar uur napraten, relativeren en een goede nachtrust kan ik het nog steeds niet bevatten? Of om in de woorden van madre Kok te spreken: ‘Qua pasa entrenador?’
De eerste 25 minuten leek er geen vuiltje aan de lucht voor de boys in green. SEC was de bovenliggende partij en wist de lange ballen op spits v.d. Brom onschadelijk te maken. Dat resulteerde ook in een terechte voorsprong. Het was de opgestoomde Simon die de bal aan Niels gunde. Iets minder verwoestend dan vorige week schoot Niels ook deze bal in het mandje via een tegenstander. Own Goal? Of zijn 43e goal in het onbetaalde senioren voetbal? De 43e werd genoteerd omdat wij de hardwerkende Simon de assist gunnen! Direct daarna was het APWC dat toesloeg: 1-1. Het wedstrijdbeeld kantelde en het laatste kwartier van de eerste helft was voor APWC.
Na de thee veranderde het spelbeeld niet. Kort na rust waren het Niels en Vincent die beiden een teentje tekort kwamen. Op ongelukkige wijze kwam APWC op voorsprong in de 62e minuut na een misbabbeltje tussen Kenny en Glenn. Daarna golfde het spel heen en weer, er werd een (klein) handje vol kansen gemist terwijl aan de andere kant Stijn ons in de wedstrijd hield met een aantal zeer knappe reddingen. Het slotstuk zorgde nog voor wat spektakel: in de 85e minuut werd het 1-3 en tot overmaat van ramp in de 93e minuut zelfs 1-4. Het slotakkoord was voor Joey die de 2-4 binnen mocht tikken met gevaar voor eigen leven.
Het heeft totaal niks met de wedstrijd te maken maar persoonlijk heb ik enorm genoten van Glenn de Rooij. Een nader te straffen persoon ‘vergat’ zijn bardienst en deze held staat op en regelt het samen met zijn maatje Sergio. Pilsjes tappen voor zijn teamgenoten, patatbakjes op ruimen, doekje over de tafels, niets is teveel. Zijn meisje mag in haar handen knijpen met zo’n huisvader! Dit is tekenend voor ons team, en ons cluppie.
Na afloop was de sfeer er niet naar om een teamfoto met een MotM te maken, dus dat heeft de fotograaf dan ook niet eens geprobeerd. Het gevoel dat je een aula in loopt waar je beste vriend opgebaard ligt zou ‘fijner’ voelen. Toch is er wel een MotM en die wordt dinsdag beloond met het bekendje prijzenpakket van toppers Ramon en Leonie en de pizzabon van Domino’s. In mijn 32 levensjaren heb ik nooit iemand mee mogen maken die zo knettergek is – in de goede zin van het woord – als onze reservekeepert. Voordat deze topper naar ons toe kwam vorig seizoen zei men al: ‘Hij is gek hoor! Hij duikt op de stenen!’. Het schijnt dat hij wel op meer dingen duikt, ha-ha! Met zijn beleving, inzet, winnaarsmentaliteit en enthousiasme is het wekelijks een genot om op het bankje te zitten. Dippie, deze ode is voor jou.
Fijne zondag!
Opstelling: Stijn Waals, Simon van der Leeden, Kenny Grant, Fabian van Netten, Steyn Boers (’78 Stijn Uijland), Sergio Kok, Milan van Wincoop, Glenn de Rooij, Vincent Worron (’62 Joey van den Bedem), Niels van der Plaats, Renzo Krol (’78 Daniel Groen)