sv Baarn-vv Sec 1-4
Wanneer ik de hoofdpijn van deze ochtend even vergeet dan is het heerlijk wakker worden! Maar liefst 147 dagen was het geleden dat SEC de laatste 3-punter wist te noteren. De afgelopen weken werden de complimenten wekelijks in ontvangst genomen maar zoals eerder geschreven; complimenten zijn geen punten. Met taxibusjes – of iets wat daarop moest lijken - werd er afgereisd naar buurdorp Baarn. Na afloop hadden onze buren een zanger en DJ geregeld om ons feestje te begeleiden. Nogmaals bedankt Baarn.
Eerlijk is eerlijk, de eerste 30 minuten zag het er niet naar uit dat wij vandaag een resultaat zouden halen. Het beweeglijke Baarn was heer en meester op hun eigen veld en wij kwamen er totaal niet aan te pas. Vrijwel overal een stap te laten, foute passes over een paar meter en afspraken die niet nagekomen werden. Het laatste kwartier van de eerste helft kwamen wij er wat beter in maar uiteindelijk mag ik god op mijn blote knietjes danken dat het slechts 1-0 was bij de thee.
In de rust werden Rico en Renzo gewisseld voor Joey en Milan. Met deze twee strijders op het middenveld kantelde de wedstrijd. Degenen die de eerste helft ook gezien hadden begrepen er hélémaal niets van. De vraag wat er in onze thee zat heb ik wel 10 keer gehad. Het geheim is; in onze thee zat niks. Hooguit een beetje suiker en een roerstaafje. In ons elftal zit dit jaar een mentale weerbaarheid en volwassenheid, en dat is onder andere te zien aan de vele gelijke spelen. De rug rechten, jezelf in de spiegel aankijken, elkaar aankijken en opnieuw beginnen. Dat is wat de boys dan ook deden en ik kan niet anders dan apetrots zijn op die gasten. Direct na de thee was het Joey die Niels weg stuurde met een heerlijke pass. Niels gaf het balletje breed en daar stond Vinnie te wachten om het leder binnen te schieten: 1-1. Voor onze Vinnie werd het tijd om het vertrouwen uit te betalen en als iemand dat weet dan is hij het zelf wel. Dit gebeurde dan ook want ook de 1-2 kwam op naam van onze rechtsbuiten. Wederom op aangeven van onze miep-miep-Niels. Als trainer heb ik Niels nog niet vaak zo hard zien werken als gisteren. Wanneer je heel hard kunt hollen dan verwacht iedereen van je dat je dit ook altijd 90 minuten doet. Maar vergelijk het eens met een Panamera die 250 rijdt. Als je daar continue het pedaal naar beneden indrukt dan is de tank ook sneller leeg. Niets minder dan petje af voor onze aanvalsleider. De 1-3 was een heerlijke droge knal van Paulus. Dit soort ballen waren er alle voorgaande wedstrijden nooit in gegaan, maar vandaag vielen ze binnen. Een oud-trainer had het ooit over ‘de Ommekeer’. Noteer hem maar in uw agenda: 24 februari 2024, ‘de Ommekeer’. Uiteindelijk was het Joey die met een hele knappe goal van buiten de 16 de 1-4 in het mandje wist te deponeren en zo zijn wereldpot wist te belonen. Mooi ook om onze grote strijder daarna met zijn kleine Nova langs het veld te zien. Uiteindelijk draait het daarom.
Uiteindelijk is het als trainer heerlijk om spelers als Joey, Milan en Glenn te kunnen wisselen. De andere kant van het verhaal is dat dit ook verdomd lastig kan zijn want je mag er maar 11 opstellen, maar in wedstrijden als deze maakt dit absoluut het verschil. Door de twee vroege wissels waren de mogelijkheden op en moest de geblesseerde Kenny alsnog invallen voor Thom. Daarnaast was het zelfs noodzakelijk dat onze reserve-doelman Dempsy de laatste 5 minuten op de plek van Paul terecht kwam. Wanneer je deze feiten optelt bij de verschrikkelijke eerste 30 minuten dan wordt dit een overwinning met een gouden randje.
Na al die positiviteit is het zaak om snel te relativeren. Met deze overwinning zijn wij één plekje gestegen naar de 10e plek. Het gat met de veilige 9e plek is 1 punt, maar Posthoorn heeft twee wedstrijden minder gespeeld. Voor nu dus lekker genieten, maar daarna weer volle bak aan de gang want komende zaterdag komt de nummer 4 op bezoek. Om 15:00 wordt er afgetrapt tussen SEC en Veenendaal. Tot dan!
klik op externe media voor het fotoverslag van Gerrie