Bekroning: SEC Vrouwen 1 is kampioen!
We hebben speciaal voor deze wedstrijd nog een laatste beetje inkt bewaard. In een onvervalste kampioenswedstrijd trok SEC terecht aan het langste eind: FC Almere 1 – SEC 1: 2-2.
SEC had aan een gelijkspel genoeg terwijl FC Almere móest winnen om kampioen te worden. Ik zal gelijk bekennen dat dit de eerste wedstrijd was van onze vrouwen die ik volledig gezien heb, maar terin**, wat kan dat spannend zijn! Wel zie ik twee keer per week een mooie groep trainen onder leiding van Angelo en Iwan. Weer of geen weer, 6 speelsters of 20 speelsters aanwezig, zin of geen zin, deze mannen zijn er áltijd. We zijn altijd vol lof over al onze vrijwilligers die de club draaiende houden (bar, keuken, bestuur, werkgroep) maar laten wij vooral deze twee kanjers niet vergeten. Al jarenlang bouwen zij samen aan dit vrouwenelftal en deze bekroning is hun meer dan wie dan ook gegund.
Dan even over de wedstrijd. SEC kwam op prachtige wijze op 0-1 door Anouk na een schitterende voorzet van Karima. De vreugde was van korte duur en binnen 10 minuten stond het 2-1. De bestuurder van het scorebord was zo zenuwachtig dat hij zijn vingers niet onder controle kon houden en maakte er zo 3-1 van, tot grote schik van Angelo die op afstand vanuit Barcelona mee moest leven. Die hebben wij even lekker 10 minuten in de waan gelaten, haha! Gelukkig wist Merel er weer 2-2 van te maken en zo bleef het spannend. De tweede helft was een stuk rommeliger en dat is niet gek gezien de spanning en het belang. Ik wil toch even twee speelsters benoemen die er echt uitsprongen wat mij betreft. Allereerst Karima. Ik durf te stellen dat die een paar niveaus onder haar kunnen speelt. Kort draaien, overzicht, een geweldige pass, inzicht en bovendien volwassenheid. Karima schijnt ook de enige dame te zijn die geen alcohol drinkt, dus mogelijk dat dit ook een positieve invloed heeft. Mooi om te zien dat Simone hiermee echt concurrentie heeft gekregen als beste speelster. Zoals u van mij gewend bent zet ik graag de sluitpost in het zonnetje van mijn eigen elftal, maar sjezus wat een keepster stond er gisteren onder de lat. In de tweede helft wist zij het doel schoon te houden, en hóe. Voor de duvel niet bang, schitterend!
In de tweede helft werden de speelminuten niet meer bijgehouden op het scorebord want ‘dat zou de scheids zelf wel doen’. Mijn onderbuik begint dan gelijk te borrelen en dat was niet voor niks want er werden maar liefst 13 minuten bijgetrokken. Een handvol minuten was terecht maar dit lag er wel erg dik bovenop. Toch moet ik bekennen dat de man tot aan de 80e minuut een hele eerlijke pot floot. Als ik thuis had gespeeld en een clubman aan had mogen wijzen om te fluiten, dan had ik zeker iemand anders gekozen. Complimenten! Die 13 minuten werden bijna teveel voor Wout maar gelukkig hield hij stand zodat hij na afloop de door hem gesponsorde kampioensshirts kon overhandigen. Samen met de bloemen van het bestuur (die de plaatselijke bloemenzaak een wereldomzet bezorgd hebben, en mijn lieverd een boete) zorgde dit voor mooie kiekjes. Klasse bestuur, en bedankt voor de sponsoring Wout!
Wanneer je als trainer staat te kijken dan begrijp je er geen reet van dat er zoveel gewisseld wordt, zeker niet in zo’n belangrijke wedstrijd. Maar Marit haar uitleg was simpel: ‘Dit gebeurt altijd zodat iedereen aan spelen toekomt’. Dus ook in zo’n wedstrijd. Dat zegt alles over hoe Angelo en Iwan met deze groep omgaan, maar het zegt nog veel meer over alle speelsters die dit van elkaar accepteren. Des te mooier dat je dan uiteindelijk het kampioenschap weet te pakken: met z’n allen.
Normaal gesproken doe ik niet graag mee aan het ‘arrogante’ geroeptoeter van collega’s clubs, maar hé, dikke lul voor deze keer: Onze vrouwen zijn kampioen, en daarmee de BESTE vrouwenploeg van Soest. Hulde.
klik op externe media voor het fotoverslag
